In Memoriam
Ferro van de Wase polder
°12/05/2006-*25/05/2017
Dam: Anushi von die Stryelantse
Sire: Genesis B deï Monti del Keraton
Ferro was onze allereerste trouwe metgezel. We hadden erg bewust gekozen voor de lieve stoere pup met het groene bandje. Omdat we vooraf wisten dat de opvoeding van een eerste dog en dan nog wel een reu misschien wel een uitdaging kon zijn, waren we erg goed voorbereid. Ik denk zelfs niet dat we ooit naderhand nog een dog gehad hebben die zo netjes opgevoed was en zo goed luisterde ondanks zijn hormonen en eigen willetje. Denkbeeldige grenzen waren voor hem even duidelijk afgelijnd als fysieke deuren, poorten, omheining en hekken. Hij zette daar geen teen over heen. Ferro was een erg trotse, zelfbewuste, sterke compacte dog. Ik vergelijk hem nog steeds met een grote eik, diep in de aarde vastgeworteld en niet snel uit zijn lood te slaan. Hij was ook zelfzekere natuurlijke leider in de roedel, die hem vanaf zijn 6j begon te omringen. Onze rechterhand in het opvoeden van onze andere dogjes zowel in huis als op wandeling. Hij was een ware beschermer van huis, haard en al wie hij lief had tot op zijn mooie 11-jarige oude dag. Zijn thuis en zijn gezin waren hem heilig. Daar leefde hij ten volle voor.
Ferro werd in 2013 papa van het M-nestje bij Duitse doggen ‘Van Hoght’ en in 2014 papa van ons N-nestje ‘van’t Groot Gestalte’. Onze Ferrytail, voor altijd in onze gedachten.
Coralie von der Schlehhecke ‘Marie’
°6/1/2013-*28/5/20
Dam: Altusdane All my Loving
Sire: Elderberry’s Quento
Marie … en ik glimlach al bij de gedachte … Marie, daar kunnen we veel boeken met volschrijven. Alles aan Marie was woelig, turbulent, één en al avontuur. Ze werd door de fokster omschreven als Wuchtbrumme (beeindruckend temperamentvolle, Vitalität ausstrahlende jüngere weibliche Person von kräftiger Statur) en dat is nog steeds bij nader inzien echt wel de beste omschrijving.
Dat ze in ons gezin terecht kwam was puur serendipity, voorbestemd. En daar hebben we geen seconde spijt van. Ze was mijn soulmaatje vanaf de eerste moment dat ik haar zag. Uit diepe slaap werd ze vanzelf wakker en liep zonder leiband in mijn kielzog door het huis, de voortuin in, over de parking hup de auto in richting België. Ik dacht destijds dat het de rustigste pup uit het nest was, maar dat bleek best wel wat anders. Eigenlijk was Marie een bijzonder energieke, maar ook een overgevoelige en onzekere pup. Maar hoe groot haar onzekerheid ook kon zijn, ze vertrouwde steeds op ons. Er was niets dat Marie niet deed of onderging voor ons, zolang ze ons maar had. Haar loyaliteit was bodemloos, maar was wel beperkt tot de enkele mensen die ze door dik en dun vertrouwde. Ze was ook voor haar pups (ons N- en P nestje) de best mogelijke mama.
Het was het type dat zichzelf opbrandt, dat over haar eigen grenzen heen blijft gaat no matter what. Het type waarvan je zoveel leert als je jezelf er maar voor openstelt en durft te kijken in de spiegel die ze je voorhoudt. Het type dat onder je huid zit en je nooit meer los laat.
Marieke, je kwam in mijn dromen om me die laatste knuffel te geven. Maar we hadden je er graag nog zoveel meer gegeven. You’ve lived your life to the fullest, maar het was daarom ook gewoonweg veel te kort. We missen je nog steeds elke ‘flitsende’ seconde van ons leven.
Meant to Be van Hoght ‘Minty’
°20/8/13-*27/9/21
Dam: Janneke van Hoght
Sire: Ferro van de Wase Polder
Toen Minty geboren werd, wisten we al van het eerste moment ’that she was the one that was Meant to Be in our family’. De enige van 15 zonder witte aftekening op de borst net zoals haar paps. Al lachend werd zij door haar fokster ‘Minty’ genoemd omdat ze enerzijds een muntgroen kleurig bandje droeg en anderzijds als grapje naar analogie met ‘Cindy’. Die roepnaam is nooit meer veranderd. Mintje was van type en karakter 100% het omgekeerd van Marie. Ze was goed kloek gebouwd, zelfzeker, respecteerde weinig tot geen grenzen, had een sterke wil, en was van het motto ‘klinkt het niet dan botst het wel’. Een beetje de ‘kwajongen’ van de familie op een goede manier. Nochtans was ze ook wel erg gevoelig zoals dat elke dog wel betaamt, toch deed ze zich altijd veel stoerder voor dan ze daadwerkelijk was. Ruwe bolster, blanke pit. Ze was haar papa Ferro’s dikke vriend en grote speelkameraad toen hij nog leefde. En haar baasje’s grote liefde. Benny en Mint hadden een intens sterke band. Ze leefde voor zijn liefde, de vele kusjes van hem en het eindeloos geknuffel. She was definitely Meant to Be in our life. Ons Mintje Pintje, elke dag doen we nog steeds aan ‘Minty knuffeleeeeuh’ in onze gedachten.